Fai que chova

Fai que chova

Fai que a choiva limpe o po das rúas, que leve con ela a terra pousada sobre as vellas lousas de pedra

Fai que chova

Que todo o gris se convirta en espello, todo o verde en herba, todo o azul en ceo e o aire en mar

Fai que chova

Que a auga entre de novo nas casas. Que as goteiras renazan como manantiais nos salóns das cidades, que as humidades aparezan coma nos cienes mudos. Aparicións marianas nas paredes. Paredes verdes de humidade

Fai que chova

Que os ríos volvan ás cidades. Que os cauces desborden de natureza. Que o asfalto se convirta en leito, a pedra en auga e cristal de farola

Fai que chova

Que teño frío e o peito seco. Quero respirar a humidade na rúa. Os pes empapados chapuzando nos charcos. Natación sincronizada de formigas nas beirarúas

Fai que chova

E prométoche que xuntos trala ventá miraremos as gotas correr cara abaixo, estrelarse cegas contra o vidro, berrar en chasquidos, perderse no chan

Fai que chova

E sal comigo a bailar. Bailemos a danza do constipado e da gripe. Collidos da man co pelo e os osos mollados

Fai que chova

E esquece o paraugas na casa que xapón está agora aquí e non hai paraugas que poida paralo. Esqueceo porque tes presa. Queres saír. Queres chover. Queres correr polos cristais cara o chan onde eu te espero

Fai que chova

Contorsións de ritmo preciso. Movementos espasmódicos. Berros. Ansiedade. A música está na túa cabeza. A auga é música. Ti es auga. Eu son auga. Os pes golpeando os charcos ó ritmo da orquestra. A auga subindo e baixando o noso redor.

Fai que chova

Tes que facer que chova

Como na canción de Tom Waits

Fai que chova

E berra forte

Without your love

Without your kiss

Hell can't burn me

More than this

I'm burning up all this pain

Put out the fire

Make it rain!

Fai que chova

Fai que chova

Na cidade da choiva

Na nosa cidade

Fai que chova

Reflexos perdidos

É de noite. As luces pasan rápido polos cristais do coche. A auga distorsiona esa luz converténdoa nun brilo difuminado no vidro. Ó lonxe a cidade. Máis cerca o seu pelo. Ti mirando á cidade na noite. A cidade iluminando os seus ollos. As súas antigas torres como agullas no ceo escuro da noite.

Descobres a túa man na dela. Non sabes por que. Ela acariñandocha, gústache. Miras cara adiante. Os reflexos da auga fan que non vexas as liñas na calzada. So un camiño de luz. Sorrí.

... detrás de un montón de reflejos perdidos ...

Cantan nos altavoces.

... la radio suena y dan las siete en el despertador ...

Míroa. Sorrí. Apreta a miña man. Miro de novo á estrada. Apreto eu a súa.

... café con leche y tu llamada en el contestador, como una melodía ...

Non fai falla dicirnos nada, so mirarnos. Miroa. Miro á estrada.

... yo era un poco torpe y tu ibas tan lanzada ...

Miro o contaquilómetros e non podo evitar bosquexar un sorriso. Marca 80. Cantas veces recorriches esa estrada? Cantas veces fuches sobre ese mesmo asfalto a 130?

... una caricia en la orilla ...

Daste conta de que o teu subconsciente foi descuberto polo teu consciente nunha maniobra chea de lóxica. E baixas a 75 non vaia ser...

... siempre me gustó, por cierto, tu sonrisa, nunca olvidaré el perfume de tu pelo, yo era un poco niño y tu eras tan chiquilla ...

Rotondas, desvío e todo recto. Rotonda. Urbanización. Paro. Sorriso.

... y me llevaste al cielo ... 

Bicos. Despedida. Ata mañá. Miradas. Urbanización. Rotonda. Recto. Desvío. Rotondas. 130. 140. Rotonda. Desvío. Porche mollado pola choiva. Apago as luces. Apagó o coche. Saco a chave. Deixan de soar os altavoces.

Mañá será un bo día. Voltarei á carretera contigo de copiloto.

Con todo o que iso significa.