Patriotismo

O teu pelo estilo francesiña,
as túas pestanas, as túas pupilas que crecen ó mirarme como dous pozos negros sen fondo,
o teu peroné, a túa tibia, o teu fémur, a túa perna enteira. 
O teu naris, os teus cinco ou seis quilómetros de frente,
os teus nocellos, as túas axilas, o teu menisco, a túa aorta, a túa pel de laranxa.


A túa gorxa, as túas pálpebras decoradas con pinturas de guerra, as túas cellas,
as túas plantas dos pes que a penas rozan o chan, a túa comisura
os teus cabelos, o teu coxis, as túas orellas escoitandome,
os teus nervios cando te pos dos nervios, a túa matriz, a túa desordenada dentadura.


As túas enxivas ó sorrir, as túas nádegas a todas horas, os teus tendóns,
a túa rabadilla, o teu ventre onde me acubillo, as túas costelas por fin ocultas,
os teus húmeros, a túa pube, os teus talóns.


A túa clavícula, o teu cráneo escondendo misterios, a túa papada,
o teu clítoris, a túa alma por descubrir, as túas cóxegas en todo o corpo.


Esa é a miña patria. Derredor non hai nada.