Hule burbulla

Hule vivía dentro dunha botella de Sousas abandonada no parque. Era unha desas burbulliñas que aparecen cando a auga pasa tempo sen moverse. Vivía adherido ó plástico, mirando á xente pasar, ás parellas bicarse, á herba que o rodeaba.

Non sabía a idade que tiña. Tal vez so uns minutos. Pero uns minutos son tanto tempo na vida dunha burbulla de botella… Vivía desfrutando dos praceres do parque, pero sufría de pensar que alguén puidese tropezar coa botella. Que alguén a recollera. Que os nenos que xogaban ó fútbol aló embaixo lle deran unha patada á pelota e esta fose dar contra ela, matándoo.

Os escasos minutos que viviu non os viviu. Pasounos sufrindo. Pasounos sen parar de preocuparse por todo o que o rodeaba, agarrándose forte á seguridade plástica do seu recipiente. Viviu con medo en lugar de desfrutar do marabilloso e soleado día que o rodeaba no parque, da xente feliz sorrindo o seu redor, da herba fresca nun caloroso día de verán en Compostela.

E despois de non vivir durante os seus 10 minutos de vida, viu como un pastor alemán que pasaba por alí lle votaba a boca á botella e comezaba a axitala. Desprendeuse da parede, aínda que tentara agarrarse con froza, e comezou a ascender mesturándose para sempre co quente e húmido aire que había debaixo do tapón.

E así morreu, sen ter vivido. Morreu entre babas, sol e humidades de botella de PVC.